25-07-06 - Vertrek Almere 96386km
Vertrek: 00:30u
Vannacht is het zover. We gaan vertrekken. De afgelopen dagen waren de voorbereidingen een flinke taak. Alles is nog op het laatste moment afgekomen en we gaan vertrekken, het is gelukt.
De afgelopen dagen was het in elk geval een hoop geregel, juiste boeken aanschaffen (Sahara overland, kaarten, Lonely Planets etc.), verzekeringen, carte grise, visa, inentingen en dat soort dingen. De stress nam aardig toe naarmate de vertrekdatum naderde. Bij de ANWB haalde ik gisteren nog de Carte Grise en het internationaal
Gisteren ben ik overdag gaan proberen te slapen om uit te rusten voor de reis, dit lukte niet erg goed en uiteindelijk heb ik maar een paar uurtjes geslapen. Om 00:00 uur was het dan zover, we stapten in de Saharagelber die de komende tijd als reisauto en huisje zou gaan dienen.
Melissa, Ramon en ik waren door het dolle heen, het gaat nu echt gebeuren, op weg naar het onbekende. De papieren werden gecontroleerd en de laatste checks werden uitgevoerd, het moment van vertrekken is aangebroken en om 00:30 uur werd er voorgegloeid. De ouders van Melissa stonden klaar om ons uit te zwaaien. Ramon, ons neefje zat prinsheerlijk achterin op een slaapzak, het deed me denken aan vroeger, zoals ik zelf op de achterbank zat van de Ford Taunus station en we richting Portugal reisden. Nu zat ik dan zelf aan het stuur, en de reis gaat nog veel verder dan destijds. De W123 gloeide voor en sloeg aan, begon te spinnen en ik liet haar rustig warm draaien. 96386km op de klok. Dit jaar heeft ze al een dikke 10000kms achter de rug, reizend door het oostblok en Turkije. Dan nog de reis naar Zuid-Frankrijk in Mei, ik heb er het volste vertrouwen in dat ook deze reis weer goed zal verlopen. De diesel is warm en we vertrekken, het afscheid is toch wel even moeilijk, maar we hebben het avontuur geroken en dat is nu het enige waar we nog aan kunnen denken!
We rijden de straat uit en draaien na een paar minuten de snelweg op. De heerlijke vakantiestemming zit er goed in. Het is pikdonker en we rijden over de nederlandse snelweg die heerlijk rustig is. Ik voel mij de koning te rijk, samen met mijn gezinnetje, rijdend in een onverwoestbare diesel uit Stuttgart, op weg naar Afrika. De nacht valt mij zwaar, moe van de vele uren die ik het afgelopen jaar heb gedraaid en het traject wat ik dagelijks rijdt, Almere-Delft-Almere. De moeheid slaat na een paar uur alweer toe, gelukkig hebben we nog koffie en ik rijd in een keer door door naar Parijs. Melissa en Ramon hebben deze nacht in elk geval behoorlijk wat uurtjes geslapen, dat gaat ook erg gemakkelijk bij het geluid van de spinnende 5 cilinder diesel.
Om 6:15u reden we aan de onderkant van Parijs, het was tijd om te tanken, de tank is zo goed als leeg en ik maak hier de eerste tankstop. Vermoeid stap ik weer in en rijd door tot ongeveer 100km boven Orleans en zet de Saharagelber stil op een franse Aire, het is 7:30uur. Het is al licht maar ik moet echt even gaan slapen. Ik klap de daktent open en slaap een paar uurtjes in de daktent, ik word helaas na een uurtje of 3 alweer wakker en kan de slaap helaas niet meer vatten.
De tent even uitgevouwen, 100km boven Orleans.
We relaxen nog wat en rusten nog een beetje uit. We vullen de waterzakken en testen het waterfilter. Dat ding is echt ideaal. We filteren het water en met een vreemd gevoel drinken we ervan. Het smaakt overheelijk, het chloor wat je ruikt als je de waterzakken vult is bij het gefilterde water verdwenen en het smaakt overheerlijk. Zo'n ding is magnifiek, waterflessen kopen hoeft dus niet. Om 12:30uur rijden we weer verder, op naar het zuiden!
Guten Fahrt, mit dem Guten Stern tussen Parijs en Bordeaux
We rijden verder over de franse tolroute, de kilometers gaan aan ons voorbij. Met een rustige gang van 110 a 120km/h rijden door het franse landschap. Zo nu en dan zien we de buizerds cirkelen en valken bidden.
Soms slapen Melissa en Ramon wat en dan pak ik de Ipod. Lekker luisteren naar Metallica en de Rolling Stones. Ik geniet van de heerlijke zit in de W123. De metertjes geven aan wat ik verwacht en de spinnende diesel in het vooronder doet braaf zijn werk. Geen moment denk ik aan dingen als 'wat hoor ik voor een geluid?' of 'Hee, dat voelde raar' of iets anders wat anders is dan normaal. 24 jaar oud is ze, maar ik voel me zo zeker, of nee, nog zekerder dan met een nieuwe auto op pad te zijn. Niet bang voor elektronische storingen en ach, als er wat gebeurd dan kan ik op elke hoek aankloppen en zal het euvel waarschijnlijk in no time opgelost zijn. Met de BMW in Sicilie heb ik zoiets al meegemaakt, splinternieuwe wagen en precies, ja ja, op het VERSTE punt van de vakantie stopt de elektronische unit die de koelvin aanstuurt ermee. Dan ben je mooi klaar, niemand die zo iets 'even op de plank' heeft liggen. Het kan ook niet gefixt worden en doorverbinden lukte ze ook al niet. We eindigden met een te professorische oplossing die het nog geen 1000km uithield. We moesten ermee naar huis, dan baal je daar toch flink van.
Na 350km sinds onze stop zijn we ongeveer 170km boven Bordeaux. Het is 16:30u. Ik merk dat ik ongelovelijk moe ben, dat even wat ik geslapen had bij de vorige stop was natuurlijk niet veel. We besloten even het plaid neer te leggen en even rustig aan te doen. Ik ging naast Melissa liggen die in haar leesboek bezig was. Ik kroop op de slaapzak en ging tegen haar aan liggen, ik viel vrij snel in slaap. Zo sliep ik in elk geval
een uurtje of drie.
Tandjes poetsen
Ramon heeft al die tijd heel lief zitten spelen en heeft zich prima vermaakt.
Daarna fristen we ons even op en poetsten onze tanden en verlieten de franse Aire. Eens kijken hoever we nu zouden komen We vertrokken weer richting Spanje, we reden de nacht in, de nacht van de 25e op de 26e juli.<br><br>Post edited by: jurgen, at: 2007/09/24 21:33Statistieken: Geplaatst door Jurgen — 24 sep 2007, 21:14
]]>