MBKlassiekerclub.nl

Beste Benzers,

Pech onderweg.

Een topic waar jullie je verhaal annex avontuur kunnen opschrijven wat je in het verleden of recent hebt meegemaakt, wat te maken heeft met de pech onderweg.

Pech onderweg komt eigenlijk nooit uit maar, als het je over komt moet je het moment nemen zoals het is! Tegenwoordig hebben we bijna allemaal een GSM om afspraken af te bellen of het thuis front te laten weten dat je met pannen staat. En niet onbelangrijk je hoeft het pokken eind naar de praatpaal van de ANWB niet lopen, want, je kan gelijk met de GSM de ANWB inschakelen.

Tegenwoordig hebben we zelfs mobiel internet zodat je in iedergeval email kunt beantwoorden en eventueel op het W123 forum kan melden dat je met pech staat! Mischien woont er een lid in de buurt met reserve onderdelen in de schuur zoals Wiebren! Maar ja dan moet wel in de buurt van Sneek met pech komen te staan haha,..

Pech onder weg romantiseer ik wel een beetje.
Vroegah, toen stopte men als je met pech langs de kant van de weg stond! Sleep kabel er achter en je werd naar ene garage, huis of benzine pomp gesleept. En dan werd vaak de gevaren driehoek vergeten die men braaf 30 passen achter de wagen had neergezet!
Tegenwoordig, raast iedereen boven de maximumsnelheid langs je heen en moet Rijkswaterstaat een rijstrook afkruisen, omdat men anders de vouwen uit de broek rijd van de ANWB wegenwachter.

Vroegah, kon je gewoon met regen in de wagen blijven zitten.
Tegenwoordig, moet je achter de vangrail staan, als is het hondenweer.

Vroegah kon je met een panty met enige improvisatie een kapotte V-snaar repareren.
Tegenwoordig komt men met een diagnose computer om uit te lezen dat de V-snaar/multiriem is gesprongen.
En dan krijg je het antwoord: Meneer ik heb de juiste apparatuur niet ik moet u naar de dealer afslepen!

Benzers, schrijf je avonturen op, zodat we terug kunnen kijken wat vroegah leed was en waar je hopelijk nu om kan lachen.

Succes met het schrijven van jullie verhaal! ( hoeft geen Mercedes-Benz te zijn natuurlijk)

Ik heb er nog wel een paar in petto, alleen ik moet nu verder dus dat laat nog even op zich wachten.

Eigenlijk was pech onderweg vroegah veel leuker!

Groet, Arno

<br><br>Post edited by: 250petrolgrun, at: 2010/06/03 13:48

Gezien het feit dat wij een uitstekende sleutelclub hebben plegen wij veel preventief onderhoud.
Hierdoor, gecombineerd met de kwaliteit van onze auto's, komt pech onderweg bij de Bollenstreekgroep eigenlijk niet voor. <br><br>Post edited by: Limpsalot, at: 2010/06/03 17:10

Tja, pech onderweg.....
Mijn 280E op LPG is voor de dagelijkse km's in gebruik, en ooit op een moment toen ik na een klus instapte om gauw thuis te gaan eten een fikse knal tijdens het starten, oftewel backfire, en toen wilde ze niet meer.....
Inderdaad Arno, met de gsm de wegenwacht gebeld, maar het was kennelijk erg druk en na een uur in de auto te hebben gezeten (en verkleumd) kwam er een monteur van een garagebedrijf in opdracht van de WW. Zijn diagnose: luchtweger kromgeslagen, en hij kon dat aan de kant van de weg niet repareren. Nou begreep ik dat ook wel, dus heeft hij voor mij een bergingsvoertuig besteld. Ook die had het kennelijk druk, wederom heel lang gewacht. Enfin, bij de plaatselijke garage afgeleverd: "dat krijgen we voor het weekend niet voorelkaar". (Het was inmiddels al halverwege de vrijdagmiddag)
Toen ze na het weekend met de Benz aan de slag gingen bleek dat er een vacuumslang was "losgeschoten", toen dat was verholpen wilde de motor weer lopen.....

De enige keer dat ik pech had met mijn W123 was op de dag dat ik hem gekocht had! Op weg naar huis, viel het me op dat ie wel heel veel benzine verbruikte. Je zag de benzinemeter zo ongeveer terug lopen.

Dus maar even aan de kant op de A4. Motorkap open, benzineslang gebarsten en de benzine spoot eruit. Helaas, ik had geen gereedschap bij me, zelfs geen paperclip. Maar ik heb op mijn klassiekers een Klassieke Autoverzekering van de KNAC en dat is inclusief Wegenwacht. Dus maar even gebeld. Binnen 10 minuten waren er maar liefst twee 'wegenwachten'. W123 afgesleept naar de dichtst bijzijnde afrit en daar de benzineslang gerepareerd.

Ik ben gelijk maar doorgereden naar Brezan en heb ettelijke meters benzineslang gekocht en heb thuis gelijk alle slangen maar vervangen.

Jeroen

Ik heb drie keer pech gehad maar wonderwel nog nooit langs de weg gestaan, daarom waardeer ik mijn W123 zo! De eerste keer had ik de auto net goed en wel een maand, dieseltank noodgedwongen bijna leeggereden en door de lange stilstand voor aanschaf verstopte alle prut uit de tank de filters en begon de motor wat te haperen als hij hard moest werken (heuvel op, want er werd rustig gereden op de snelweg). Ik kende toen de truc nog niet van 'dieselslangetje loskoppelen bij het voorfilter en diesel terugblazen in de tank om het tankfilter (tijdelijk) te openen', maar door de tank altijd meer dan halfvol te houden kwamen met wat rochels en bibbers af en toe toch zo'n 600 km. later gewoon thuis vanuit Madrid.
Een leuke anecdote is wel dat we ergens halverwege werden ingehaald door een racende Ferrari (180 deed 'ie wel) maar wat moest ik lachen toen wij 10 kilometer later met onze 'door een rietje drinkende' drie liter diesel vrolijk toeterend langsreden terwijl de Ferrari met rokende motor op de vluchtstrook stond. Zal een duur grapje geweest zijn... was ik toch beter af met een paar nieuwe dieselslangetjes, nieuwe filters, een tankreiniging en een auto die het wel doet!

Een jaar later deed zich onverwacht hetzelfde probleem voor, heel opeens 'schud, pruttel, afslaan', wij rustig de vluchtstrook op en laten uitrollen. Toen maar eens beraad op wat te doen, voor de gein nog maar eens proberen te starten en voila, hij deed het gewoon weer. Doordat de dieselpomp wat gestopt met aanzuigen zal het filter wel weer iets zijn opengegaan, en kwam er weer voldoende diesel bij de motor om de volgende afrit te halen. Daar hulp gevraagd, niet gekregen, dus stoute schoenen aan en met de paniekzaaiers [alarmverlichting] aan met 50 over de vluchtstrook naar de dichtstbijzijnde pomp - gelukkig was er amper verkeer op dat stuk. Tank weer vol en probleemloos 150 km. naar huis gereden. Wat een topauto! Toen toch maar weer een tankreiniging, nieuw voorfilter, tankfilter uitgekookt en sindsdien weer no problemo.

Dan nog een keer een slechte zaterdagmiddag in het dorp van mijn schoonfamilie. Op vrijdagmiddag tijdens de rit ernaar toe had zich de minpool van de accu losgewerkt (accu stond niet goed vast en schoof een beetje heen en weer met al die bochten) en dus werd er niet geladen. Nou bleek - bij later meten - de accu overleden, maar met wat goede wil, heuveltje af en 5 duwende mensen krijg je een drie liter vijfcilinder gewoon aangeduwd hoor! In de twee, koppeling stevig op laten komen, en reutelen maar. Gewoon 100 km. naar huis kunnen rijden, geparkeerd in de garage, nieuwe accu gehaald, laadstroom en -spanning gemeten, alles in orde. Onderweg nog even met draaiende motor getankt (mocht eigenlijk niet maar toen het probleem was uitgelegd wilden ze wel meewerken) en zo heb ik dus 3x pech gehad en toch nooit langs de weg gestaan!
Go W123 go!

Volkswagenhaters had je vroeger ook al. Mijn vader was er zo een. Daarnaast had hij een abonnement op miskopen. Wat hij zich aan voertuigen ook aanschafte, van een stokoude Austin tot een splinternieuwe BMW, altijd strandde hij wel ergens. Meestal in door god verlaten gebieden, of midden op zeer drukke kruispunten.

Voor zijn gezin zat er dan niets anders op dan met de duim omhoog en een sneu gezicht langs de weg te gaan staan. Na verloop van tijd stopte er altijd wel een hulpvaardig mens om ons af te slepen, of naar huis te brengen. Zonder uitzondering reed deze samaritaan in een Kever, zodat mijn vader pruttelend in zijn gehate automerk belandde.

De meest onherbergzame plek waar zijn nog nieuwe auto (van het gruwelijke merk Trabant) het grondig opgaf, was ergens hoog in de Picos de Europa. Spanje in de jaren 60. Weinig auto's en als ze er al waren, steevast van het merk Seat of vreemde derivaten van Renault. Met de duim omhoog in de bloedhitte hadden we al zeker twee uur lang geen enkele auto gezien en de wanhoop was nabij. Tot wij in de verte het vertrouwde gegier van een Volkswagenmotor hoorden. En jawel, even later stopte er een Kever met een Duits kenteken. Het was een Spaanse gastarbeider. Hij werkte in de Volkswagenfabrieken en was op bezoek in zijn vaderland. Met een touw werd de Trabant aan de VW verbonden en voor de zoveelste keer werd mijn vader uit de penarie gered door waarschijnlijk de enige Volkswagen die in dat deel van Spanje te vinden was.

Niettemin is mijn vader altijd VW-hater gebleven.

De Boskabouter<br><br>Post edited by: de Boskabouter, at: 2010/06/04 20:54

Beste mannen,

Weizengelb, Jens2507, Jeroen, MBvO, en de Boskabouter.

Ik heb genoten van jullie verhalen dit is nu precies zoals ik het heb bedoeld!;)
Helaas ben ik er nog niet aan toegekomen om zelf een verhaal te schrijven. Daar gaat nu verandering in komen.

Ik ga er even voor zitten!

Tot straks in WORD type ngaat makkelijker. Arno

Heel lang geleden voor mijn gevoel ik moet een jaar of 5 geweest zijn dus rond 1971 speelt dit avontuur zich af! Het 1e pech geval wat ik ooit meemaakte.

Mijn vader een vervend OPEL rijder had zich een Ford Cortina aan laten smeren. En de gene van de ouderen onder ons kunnen zich nog wel herinneren je was een Ford man, of een OPEL man!

Dus dat huwelijk met de Ford Cortina was gedoemd te mislukken. Zondag de enige dag dat mijn vader vrijwas gingen we er op uit met de nieuwe Ford Cortina die we nog maar een paardagen in bezit hadden. En de rit strande bij het kleinpolderplein te Rotterdam. Wat er precies aan de hand was weet ik niet meer. Het gevolg was wel dat alle 4 de wielen niet meer wilde draaien, omdat het torretje het had begeven of niet meer wilde starten.

Mijn vader had een vriend wonen in Rotterdam genaamd Jaap en Jaap kwam met een OPEL de Ford Cortina wegslepen. Ome Jaap ( Zo noemde je vroeger de vriend van je vader. ) heeft ons thuis gebracht. De Ford is in Rotterdam gebleven en mijn vader kocht de week er op weer een OPEL Rekord 1700 coupé , groen van kleur en het kenteken was zo mooi dat ik het noot meer vergeet 59-59-ES.

Dit was mijn eerste Pech ervaring en nooit gesnapt waarom mijn vader zo’n hekel aan Ford had?

Groet, Arno

Ik heb heel wat auto's gehad sinds ik mijn rijbewijs heb (2 Nissans Sunny, 1 Renault 4 (uit 1979, toen 9 jaar oud en kuis verrot) 1 Subaru Mini Jumbo, een Subaru Leone (wie kent 'm nog?), 2 Volvo's 440 (waarvan één met 250.000 km op gas), een Rover 45, een Honda Civic Aerodeck, een Renault Scenic, een Suzuki SX4 en nu een Mercedes C180 (naast de eerder aangeschafte W123). Met slechts twee auto's heb ik pech gehad: de Rover en de Scenic. De Rover kreeg een gebroken spanrol, op de autoroute nabij Lyon. In Frankrijk mag je alleen door de gendarme worden geholpen en door een door de staat erkende dépanneur. Ik had mazzel: met de inmiddels levenloze Rover kon ik zo een parkeerplaats oprijden waar... de gendarme snelheidscontroles aan het uitvoeren was. Wachttijd was dus nul en in no time een dépanneur. Die bracht ons naar een garage en na afllop in de laadbak van een Renault Kangoo naar een hotel in de buurt. Na twee dagen daar gebleven te zijn kregen we een leenauto, war we in een taxi naar toe weren gebracht (Fiat Multivlaai) met aan het stuur (hoogstwaarschijnlijk) de moeder van Alain Prost (ik heb mijn vrouw nog nooit zó in paniek meegemaakt!). Met een Citroen Xsara hebben we de vakantie voortgezet, waarna we de Rover na een week weer konden ophalen. De auto heeft nooit meer fijn gereden (dus toch behoorlijke motorschade): totaal geen trekkracht meer. Gelukkig was het een leaseauto (de enige die ik ooit gereden heb).
Daarna kwam de Scenic. Nieuw gekocht en bij 13.000 kilometer brak de nokkenas (ook op de snelweg en alweer de mazzel dat ik hem -in de spits, terwijjl ik uiterst links reed op verkeersplein Lunetten, net bij de invoegstrook van de A27- op de vluchtstrook kon rijden). Na de wegenwacht kom je dan bij de dealer en mag je bidden en soebatten om een vervangende auto. De auto was twee weken niet beschikbaar, in de garantieperiode! Ik heb me heilig voorgenomen nooit meer een Renault te kopen (het ding heeft me, in de drie jaar dat we hem hebben gereden vier keer laten staan), alhoewel ik met de R4 nooit een probleem heb gehad. Die ouderwetse techniek is zo gek nog niet!<br><br>Post edited by: 200B1984, at: 2010/06/05 00:24

Met mijn eerste auto, ford escort 1.4 '95, heb ik 1 keer stil gestaan op de express-weg Hasselt - Sint-truiden. Defecte thermostaat was het probleem. Ik heb em dan 30 min laten afkoelen en dan stilletjes verder naar huis geredem met de verwarming op.
Anders geen klagen van die Ford hoor. Gekocht met 160.000km op de klok voor echt geen geld, LPG in gelegd en tot 380.000km me gebold (!!) ZONDER pannes! Enkel regulier onderhoud!

Niet slecht voor een 1.4 benzine (carburator) van Ford

Daarna een nieuwe Ford Focus gekocht, een sport 18i 16v. Hier heb ik wat meer pech mee gehad: De dag dat ik hem was gaan ophalen mocht em al terug 3.5 uur later. Lek aan de servo en dus bijna geen besturing meer.
De zelfde week nog lekke band, dus ik de Ford-krik eronder en omhoog ermee, wiel eraf en ... krik breekt in 2 stukken waarvan 1 rakelings naast m'n hoofd wegvliegt, en de Focus valt op de remschijf. Remschijf krom en einde verhaal.

Daarna nog 2 keer panne gehad omdat gewoonweg de (plastieke) koppelingspomp op het pedaal afbrak!! En dat allemaal de eerste 3 jaar. Toen begreep ik waarom bij aankoop er gratis 3 jaar wegenwacht bij zat!!
Dan na 4 jaar voor het eerst naar de keuring ... een BERG opmerkingen over de ophangingsrubbers!! Met amper 80.000km??

Daarna begon de centrale deurvergrendeling een eigen leven te leiden. Ik rij hier door de stad 's morgens vroeg, passeer de postbus en denk ik stop gewoon even op de weg en doe die brief er snel in er is toch geen verkeer. Ik stap uit en de cv begint open en dicht te klikken klik-klak-klik-klak ... en GESLOTEN!! Daar stond ik in het midden van de kleine ring in Hasselt met een draaiende auto op het rechter vak die gesloten is en ik niemeer inkon!! Natuurtlijk bleef de wegenwachter 1.5uur achter die dag ... file!!

Toen kwam de eerste Benz, W124 250D. NOOIT mee stilgestaan, 22 jaar oud gekocht, ZONDER nazicht hop naar de keuring en geen enkele opmerking. Die rijdt altijd.

En de 280E heb ik nog maar 3000km mee gereden en tot op heden geen pannes<br><br>Post edited by: The White Rider, at: 2010/06/05 08:45

Wat een leuke verhalen.
Mijn vader kocht altijd nieuw. Herinner me de '73 BMW 1602, '76 BMW316, '78 Ford Granada 2.3L, '79 Ford Granada 2.8iGLS, '80 Ford Granada 2.3GL, '83 Mercedes 240TD, '86 Mercedes 250D, '89 Mercedes 250D, '94 Mercedes 250TD Elegance en zijn laatste, de '00 Mercedes E240 Avantgarde.... Geen microbe pech gehad, never en nooit.
Zelf natuurlijk vaak stil gestaan met de oude meuk. 3 benzineleidingen klapten op een bloedhete dag in mijn '83 Monza C 3.0E. Klapband met mijn '75 Admiral 2.8S op de A58 terug naar huis, heel het loopvlak was eraf gelopen en dat bij 120km/u. De auto bleef zo stabiel als wat, een Starlet o.i.d. was over de kop geslagen. Reserveband was natuurlijk leeg en de wegenwacht kwam snel helpen. Sindsdien ben ik allergisch voor oude, droge banden.
Ik denk dat je met een oude auto vroeger meer pech had, maar de aard van die pech was toch altijd eenvoudig te ondervangen. Een slangetje, een pakking, een accu of een freubeltje. Tegenwoordig lees je bij zoveel nieuwe auto's en pech dat sleutels niet meer herkend worden, computers op slot springen, etc. Daar sta je dan, met je moderne bolide.
Heb nu mijn 2e 280E. Nog nooit met een van deze auto's stil gestaan.

Werd mijn vaders automobiele leven permanent geteisterd door de wet van Murphy, ik ben tot nu toe in mijn 40-jarige carrière als automobilist nooit echt gestrand. De oer-oer-oerbetrouwbare Mitsubishi's die ik jarenlang heb gereden mankeerden nooit iets. Wat eigenlijk wel saai was, die vanzelfsprekendheid waarmee je op de plaats van bestemming aankwam.

De Mitsubishiloze jaren waren aanzienlijk spannender. Sensationele topper was een Austin Princess 1800 HL uit 1976. Gemaakt in de tijd dat de gemiddelde Engelsman vooral staakte voor zijn werk. Tijdens de pauzes werden even wat auto's in elkaar geschroefd. Ik heb in vijf maanden (daarna ingeruild, met de grootste afschrijving ooit) mogen ervaren dat zelfs simpele zaken als wielen, ruiten en asbakken spontaan uiteen kunnen vallen. Niettemin heeft de Austin me nooit onderweg laten staan; meestal kwam het namelijk niet eens tot onderweg, omdat de deuren niet open gingen of zoiets.

Had ik wel pech onderweg, dan wist ik met enkele kunstgrepen altijd wel een garage te bereiken. Al was dat zonder remmen (2CV, W123), waar heb je anders een handrem voor, of zonder koppeling. Dat laatste overkwam me met een Fiat 500. Dé ideale auto om zonder koppeling te berijden. De kabel brak bij de afrit van de A10. Bij een andere auto zou het einde verhaal betekenen, bij de lichte 500 met z'n ongesynchroniseerde bakje kon ik gewoon verder. Nou ja, gewoon... Pook in z'n vrij, starten, uitstappen, A-stijl beetpakken, duwen, vaart maken, erin springen, bak in z'n twee klakken en rijden maar. Schakelen zonder koppeling ging ook. Beetje spelen met het gas. Eenmaal in Amsterdam heb ik deze activiteiten nog een keer of zes kunnen herhalen, voordat een garage werd bereikt.

Hier en daar kreeg ik van achterliggers nog nooit eerder gehoorde Amsterdamse vloeken, scheldwoorden en bedreigingen naar mijn hoofd geslingerd; de meeste inboorlingen zagen er echter de gein van in en zo werd mijn rit een soort mobiele cabaretvoorstelling vol onnavolgbare Amsterdamse gevatheden. In onvervalst hoofdstedelijk accent. Genieten toch?

Kijk, dat was me in een Mitsubishi nou nooit overkomen.

De Boskabouter<br><br>Post edited by: de Boskabouter, at: 2010/06/26 11:09

hoi hoi
Yep ook een freubelaar kan de ANWB nodig hebben.
was dus op een mooie doordeweekse zondag
auto vol getankt en wilde net weg rijden toen er een sleutelbelg kwam
dus nog ff uitgestapt en blablabla gedaan en toen de oudjes opgehaald

tommie voorzien van input en op reis gegaan was geen enkele ouwe bens op de weg die gingen zeker al naar utreg heb nog gezwaaid toen ik langs reed enigste wat ik dan nog zag waren mini's zal wel ergens een treffen zijn geweest waren er tenminste genoeg

en dan nog een kever

trouwens ik was niet in engeland hoor maar had er wel lekker gang in
ja en dan bord wat ik zocht was wel lekker opgeschoten nog geen 3 uur van heinkeszand daar naar toe

nog een oude bekende van iemand

ja dan nog ff koffie en blablabla nog een oude bekende

ja en dan die he die staat nu in het voorportaal