MBKlassiekerclub.nl

Eigenlijk klopt deze Benz niet geheel bij de titel van het topic. Hij is niet van mij maar van de ouwe en 'gehad'moet zijn hebben we nog steeds.

Deze 170 DS uit 1952 is 1988 (dacht ik) gereed gekomen. Destijds was ik nog niet erg bezig met restaureren, maar het roest krabben en polijstwerk komt wel grotendeels uit mijn handen...

Wel begon het plaatwerk gehobby toen al. CO² lassen hadden we toen nog niet, dat heeft die ouwe allemaal autogeen gedaan. Het stuiken naderhand mocht ik wel vaak doen. De lasnaden zijn nadien ook nog vertind.

Carrosserie is compleet van het chassis geweest. Chassis is volledig los geweest, alle gummi en bronzen bussen vernieuwd. Gummi werd gekocht, brons werd zelf gedraaid anders was het niet te betalen.
Plaatwerk werd zelf gemaakt. Dan leer je wel kloppen...

Motor liep maar had weinig fut. Na de revisie klinkt hij weer als een klokje. Revisie wil zeggen dat de lagerkappen aangepast werden, nieuwe waren niet te verkrijgen danwel onbetaalbaar. Zuigerveren zijn wel vernieuwd, kleppen en zetels mocht ik opnieuw inslijpen, verstuivers laten leppen en meer van dat spul.

De binnenbekleding was voor moeders. Deurpanelen, stoelen, banken en complete hemel werd haar karwei en dat heeft ze geweten, maar wel mooi.

Bijna al het chroomwerk is nieuw gemaakt, maar dan van rvs. Dus de sierstrips op de zijkant, de rozetten op de bumpers, alle klokkenlijstjes, de knoppen etc etc. Alles rvs. Knoppen eerst draaien, daarna polijsten. Sierlijsten eerst met de slijptol de vorm geven, daarna met grof schuurpapier, daarna waterproof en dan polijsten.... Is goed voor je vingers kan ik je zeggen.

Ondertussen is deze auto ruim 20 jaar gereed en nog altijd in ons bezit. Er wordt weinig mee gereden. Heb er ooit vrienden mee getrouwd. Er mankeert nog steeds niets aan, beetje stoffig, maar verder keurige auto.

Sorry voor de wazige foto's, de telefoon gaat nooit zo goed als de camera, maar goed. Destijds ook lid geweest van de 170 veteranen club, maar daar voelden we ons niet thuis. Weliswaar ziet de auto er verschrikkelijk goed uit, maar bij die club ging het alleen maar over 'Heb jij hem ook bij Bart Holland gebracht' en 'Ik was nog 25 ruggen meer kwijt dan jij'. De zelf-doeners werd daar niet echt gerespecteerd. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen.

Overigens, op de achtergrond van de 2e foto zie je voor de houten deur een stallage staan.

Daarin hangt momenteel een dashbord, zekering en verdeelkast van een Magirus Deutz uit eind jaren '60. Een zogenaamde rundhauber met een V8. De ouwe is daarvoor een nieuwe kabelboom aan het maken. Vergis je daar niet in, dat zijn hele puzzels!!! Hij heeft er al verschillende gemaakt voor anderen, meestal voor oude vrachtwagens. Eens een prutser, altijd een prutser ondanks dat na bijna ieder karwei wordt geroepen: Deus woar de leste, 'k schaai dur meej ut...

JantjeV8, wat een rijk dom die Patsers van de veteranen club lekker laten L*LLEN zullen we maar zeggen.
Het is toch prachtig als je het zelf kan! Er is niets mooier om een band met je eigen te krijgen op deze manier.

En die Stakkers die kruiwagens vol met geld wegbrengen,... tja uh ik zeg maar niets meer. Heb vee lrespect wat jij samen met je Pa allemaal voor elkaar krijgt!

Groet, Arno

Prachtige auto, Jan. Is dat niet een doorontwikkeling uit de vooroorlogse 170V die na de oorlog ook weer in produktie ging? Dat schijnen enorm sterke auto's te zijn geweest. Heb onlangs ergens een klassiekerblaadje gelezen met een oer-Hollandsche 170 diesel met 4-5+ ton op de klok. Al 50 jaar in de familie. Klasse.

Buitengewoon schitterend!, mooi dat stukje over het loshalen van de carrosserie van het onderstel en het vervangen van de rubbers en bronzen bussen.<br><br>Post edited by: Quinten, at: 2010/08/17 23:47

Wat een gezamelijke prestatie van jullie !!

Het verdient idd méér respect om zulke zaken zelf tot een goed eind te brengen, dan om alles uit te besteden, waarbij "het afrekenen" de grootste inspanning is.

Knappe wagen zo'n 170 hoor, houd hem maar goed in ere.

De dieseltjes waren sterke motoren, niet qua power (zie de om615 enzo) maar wel qua levensduur. Die reputatie hadden ze toen al. Die motoren kon (en soms zelfs kun) je tegenkomen in koelaggregaten die op koeltrailers gebouwd werden, vele heftrucks werden met zo'n dieseltje uitgerust.

Hier in de buurt zit een old-timerclub, ben er niet lid van maar ga wel ieder jaar op de open dag kijken. Er rijdt daar een 180 Ponton (bolhoedje) rond met ook zo'n dieseltje. Die mens is er hartstikke trots op en ere wie ere toekomt. Hij heeft zijn auto best keurig gerestaureerd, valt weinig van te zeggen en hij rijdt er ook volop mee. Alleen als ik dat dieseltje hoor, zo jammer, totaal geen fut in. Het ding is zo dood als een pier. Ik wil dat dan niet tegen zo'n kerel zeggen, op zijn manier is hij hartstikke trots op z'n auto, maar m'n handen jeuken om niet ter plekke dat blokkie open te gooien. Cilindertjes honen, zuigerveren zoeken, verstuivers opfrissen en het ding zal al veel mooier tokkelen. Die tokkel hoort er in te zitten, als die weg is, is de motor suf..