MBKlassiekerclub.nl

Hoi W123 liefhebber, hier een (beeld) verslag van onze vakantie met onze 200D. De afgelopen 15 jaar was ik gewend om met een motor meestal de Alpen onveilig te maken, op zoek naar de ultieme bocht en strak asfalt, helaas was dat dit jaar door wat gezondheidsproblemen niet mogelijk , zodat we opzoek moesten naar een alternatief. We hadden al snel het idee gevat om met "Benny" een klein rondje te gaan rijden. Voor de mensen die zich verbazen over de naam van onze auto, al ons rijdend materieel heeft namen, zo heet de Mercedes Vito "Danny", de Honda "Harry" en de Ducati "Daisy", dat geeft duidelijkheid en overzicht in het leven. Zoals altijd hadden we niets geboekt of gepland en zo gebeurde het dat we vrijdag ochtend vol goede moed, met verse olie en een volle tank, op weg gingen richting het groot Germaansrijk. Na een paar uur fahren fahren auf der autobahn, zijn we binnendoor het Zwartewoud ingedoken, op zoek naar het mooiste wat deze streek te bieden heeft: De Koekoeksklok. En ja hoor na een klein uurtje over schitterende wegen, werden we verrast met het bord, "De grootste Koekoeksklok". Nou hieronder zie je hem, is het niet schitterend?


Na, volgens een goede Zuid-Duitse traditie, te zijn uitgescholden door de eigenaar van de winkel (Fotograferen ist verboten!!) zijn we verder gereden. Na een kleine 5 kilometer werden we getrakteerd op alweer een volgend wereldwonder "de grootste Koekoekssklok van de wereld" het is toch wat, dat wij dit mochten meemaken en dat al op onze eerste vakantiedag.

Maar we zijn er nog niet, nee deze dag had nog meer wonderschoons in het verschiet, want na de overdosis koekoeksklokken, kregen we de grootste waterval van Duitsland, die van Triberg. Deze was werkelijk wonderschoon en middels strak aangelegde wandelpaden kon je alle stroomversnellingen mooi fotograferen. Tot slot op zoek naar een camping, nou klonk mij de Titisee veel belovend in de oren, maar dat viel een beetje tegen, geen Titi, alleen een meer, maar wel goed Weissbier en een flinke Schnitzel. De volgende dag, vroeg op, even de motorkap open en wat zie ik, losgelopen moeren aan de motorsteun waar ik 2 weken daarvoor, onder deskundig toeziend oog van mijn vader, aan heb zitten sleutelen, aangezien de bendix van de startmotor vervangen moest worden. Hmmm niet alles goed aangedraaid dus... Gelukkig had ik mijn gereedschapskist bij me dus dat was snel verholpen. (ik rij Ducati dus dan leer je wel om gereedschap mee te nemen! )

De volgende dag op weg naar Oostenrijk, toen Benny onderweg ineens klonk als een Lance Bulldog dacht ik dat we misschien een stuk van de uitlaat hadden achtergelaten op ´s-herenswege, maar na een controle bleek, het dempertje van het luchtfilter los te zijn gerammeld, dus dat viel weer alles mee.


Via de prachtige en o zo mooi gelegen Bodensee, zijn we zonder verdere problemen in Sölden aangekomen..
Na een koude nacht in ons tentje werd het tijd om de grote oversteek te gaan maken, Benny moest de Alpen over en hoewel hij nog steeds geen druppel olie verbruikte, maakte ik me toch wel een een klein beetje zorgen: De vorige ochtend hebben we 3 pogingen moeten doen om uit stilstand van de camping aan de Titisee weg te rijden en die helling was niet eens zo heel stijl.



We kozen voor de Timelsjoch, een van weinige passen die ik met de motor nog nooit had gereden. Vol goede moed reden we richting de witte bergtoppen. We begonnen met 80 in de vierde versnelling, na de eerste bocht werd dat 60 in de derde, en uiteindelijk zijn we met 40 in de tweede versnelling, blakend als een Luikse staalfabriek de berg op gekropen. Fijn om te weten dat we in een luchtkuuroord waren, dat geeft je weer zo'n warm gevoel. Bovenop (waarom iedereen altijd bovenop een pas stopt is mij een raadsel) even wat foto's geschoten. En mocht Benny even met zijn bandjes in de sneeuw uitrusten van zijn dappere poging.

Het zal een beetje een rommeltje worden, omdat het me niet lukt de foto's bij het passende gedeelte van het verhaal te plaatsen, maar daar komen jullie vast wel uit!

Hehe, leuke schrijfstijl, vertel verder... en tot nu toe 2 fotootjes in je fotoverslag is wel wat mager, neem een voorbeeld aan 250Petrolgrun (Arno)

Bovenop de Timlesjoch, heeft iemand een stuk ijzer verloren, waarschijnlijk is het kunst (dat is namelijk alles wat ik niet begrijp...) Goed, bovenop even van het uitzicht genoten en toen op naar Italië het land van goede koffie en slechte (maar schitterende) auto's.

Onderweg kom je nog eens wat tegen, de locale melkveestapel bijvoorbeeld...

Een stukje Italië in, om de Dolomieten te bekijken, nou weet ik niet of het aan mij ligt maar elke keer wanneer ik het in mijn hoofd krijg om de Dolomieten te gaan bekijken, zetten ze er de kraan open. Dus deze prachtige bergen lagen in de donkere wolken.
Snel door naar Slovenië. Na hopeloos verdwaald te zijn in de schitterend smerige stad Koper, met onze kaart van Kroatië en omgeving van 1997...., een uitwisseling van het internationale middelvinger gebaar doordat ik een eenrichtingszandpad inreed en een Belgische dame van TomTom die in paniek riep dat moesten omkeren op de snelweg. Kwam eindelijk de eerste camping in zicht, alwaar het uitzicht was op zijn minst bijzonder te noemen was!

Ons uitzicht vanaf de camping

Goedemorgen, diemetdiestokke!

Inderdaad een leuke schrijfstijl, en die koekkoeksklok ( Wat een woord!) is inderdaad schitterend.
Zo'n uit zicht op een raffinaderij is toch ook appart, kan je heerlijk wegdromen bij brandstof dampen alvorens te gaan slapen, en zo word de Mercedes-Benz droom allaan maar mooier.

Het is toch fantastisch om met zo'n oude Mercedes-Benz door europa te reizen.

Bedankt voor het verslag leuk!

Groet, Arno

Wel grappig dat als je nu op koekoeksklok zoekt op dit forum, je dan niet alleen informatie krijgt over de automatische airco van de Amerikaanse W123s (zo ingewikkeld dat dit onderdeel vaak koekoeksklok genoemd wordt), maar ook over een eigenlijke koekoeksklok

Na een nachtje Polycyclische aromatische koolwaterstoffen tot ons te hebben genomen, in Slovenië, gingen we verder onderweg naar Kroatië. Op aanraden van de buurman op de camping, naar een plaatsje Zelena Laguna vlak bij Porec. Ik moet zeggen dat de camping erg mooi was, er was zelfs een wasplaats voor Benny, maar het was erg druk (doe mee en tel de aantal keer dat ik het woord "was" schrijf!!). Even een tip wanneer je naar Kroatië gaat, ga dan uit eten en bestel vis, helemaal geweldig! Na een klein weekje, opstaan, naar de zee lopen, gaar bakken, 100 meter hangmat hangen, eten, bier drinken en slapen. Kregen wij het onzalige idee, om Istrië te verlaten en verder naar beneden te trekken.

Ik weet niet of er forumers onder jullie zijn die ooit hebben bedacht Kroatië in te rijden, nou een klein verslagje: Istrië is een beetje een raar stukje van Kroatië, men praat er een brabbeltaaltje wat zich ergens bevindt tussen het Italiaans en noem eens iets: Kroatisch/Sloveens? Dit omdat Istrië na de eerste wereld oorlog werd bezet door de Italianen. Dhr. Mussolini had daar zo zijn methodes voor; onteigenen van land eigenaren, het laten verdwijnen van niet Italiaanse intellectuelen. De Nazi bezetting in de tweede wereld oorlog hielp ook niet echt aan het ontwikkelen. Na de 2e wereld oorlog werd Istrië, aan Joegoslavië toebedeeld. De Italianen namen meteen hun koffers en gingen terug naar Italië. Gevolg van dit al is een ondefinieerbaar land, stukje oostblok gevoel (grijze flatgebouwen), stukje Italië (goed eten) en een stuk Slavisch (Slivovitz). Tot zover dit stukje cultuurhistorische verdieping in dit tot heden lichtzinnige verslag.
Allereerst naar Rovinj, een aanrader! Mooi stadje dat op een schiereilandje de Adriatische zee in duikt, je hebt hier het Italiaanse gevoel, zoals je dat in bijvoorbeeld Toscane aantreft

Mooie route hoor! Ziet er ook allemaal zeer goed uit!

Wel ff wennen zeker, die snelheden waar je nu de bergen mee op gaat;)

Groeten, Wout

To the South!, op de kaart (nogmaals uit 1997) zag de rest van de Kroatische kust er uitnodigend uit, dus hebben we na een paar dagen Benny maar weer de sporen gegeven en zijn we de kust afgereden, op weg naar de vele campings die op onze kaart werden aangegeven. We namen een afslag en de weg werd smaller en smaller, de verharding, welke verharding?.uiteindelijk kwamen we bij een vervallen scheepswerf-achtige locatie, met 2 schurftige honden en wat in elkaar gevallen gebouwen, die een mooie omgeving zouden kunnen vormen voor de nieuwe James Bond. Kortom, al die blauwe tentjes op onze kaart waren ooit campings, maar waren niet meer… Nee, we moesten maar eens op een van de eilanden gaan kijken daar waren de campings.

Zo na een tijdje niet op de site te zijn geweest, hoop ik nu weer wat inspiratie en tijd te hebben om mijn reisverhalen met u allen te delen. Hoewel het weer nu enigszins anders is dan tentijde van de reis, (het scheelt zo'n graadje of 50...) ga ik weer aan het verhaal verder...

Op naar de eilanden dus, het eerste eiland dat we tegen kwamen was Rab, aan de ene zijde een maandlandschap aan de andere een meditenaire versie van ons Texel, ik kan je zeggen, wanneer je er weg kan blijven... DOEN, kreeg daar wel een dik compliment toen mevrouw diemetdiestokke, met Bennie de camping op reed. Twee dikke Duitsers (zijn er ook dunne..?) staken hun dikke duimen omhoog en kwamen later nog even de Benz in ogenschau nehmen. Veder een dramatisch toerisch eiland, met als diepte punt een Pizza frutti di mare, belegd met mosselen uit een potje en surimi vis vet... YUCK!

Bennie op de boot naar het eiland Rab