Precies een jaar geleden hebben wij de deur in Almere voor het laatst achter ons dicht getrokken en hebben alles wat een mens in een leven verzameld heeft en met zich meesleept, verplaatst naar een 150 jaar oude boerderij in Frankrijk. In de Tarn, wat ten noorden van Toulouse en in de buurt van Gaillac en Albi. En uiteraard met de Chinablauwe 240TD. In het halve jaar daarvoor heeft die acht maal zonder een slag te verliezen die 2500 kilometer afgelegd met een volgeladen aanhanger erachter, en doet nu trouw dienst tijdens de restauratie van die boerderij. Zijn overstoorbaarheid met maakt niet uit wat op zijn dak, aan zijn trekhaak of in zijn laadruimte heeft hem de troetelnaam de Blauwe Buffel opgeleverd.
Kan je in Nederland een 240TD in uitstekende staat met getaxeerde waarde verzekerd krijgen voor een mooi bedrag, de Fransen denken daar anders over. Ik heb de auto eigenlijk helemaal gerestaureerd, inclusief revisiemotor, alles wat ronddraait en warm wordt is nieuw, remmerij, voorruit, Van Egmond anti-roest en hij is ook nog eens roestvrij, want van origine een Italiaan. Evengoed geldt hij hier als een verachtelijk wrak, een bagnole, en zijn bestuurder nauwelijks beter dan een zigeuner. Taxatiewaarde? Broehaha! Mocht er wat gebeuren, dagwaarde. Voorzichtig aan dan maar. De W123 is hier eigenlijk uit het landschap verdwenen, ze worden nog wel eens aangeboden op de Franse marktplaats, maar of ze zijn compleet afgetrapt of de verkoper heeft volstrekt irreele ideen over de vraagprijs.
Wie ook speelt met de gedachte om iets in Frankrijk op te zetten, mijn wederhelft houdt een weblog bij waarin de Blauwe Buffel ook zo nu en dan een rol speelt. les-fontanelles.blogspot.com
Groeten van Bert
SitemapIndex