valentijnsdag 1980 was een heuglijke dag!
Toen werd namelijk deze schitterende 280CE in Berlijn op kenteken werd gezet!
Na maandenlang gezocht te hebben en uur na uur na uur etc etc op internet te hebben gezocht om een idee te krijgen van wat ik eigenlijk wilde en een beetje 'prijsgevoel' op te hebben gedaan, kwam ik deze W123 280 anthrazit met. coupé tegen.
Op het moment dat ik hem zag op de Duitse autosite met het grootste aanbod Duitse auto's, wist ik dat ik deze gewoon moest gaan bekijken (eigenlijk kopen maar goed, voorzichtigheid is geboden bij de aankoop van een auto!). Als deze auto in werkelijkheid zo goed en hard was als hij beschreven stond, was het een buitenkans die je zsm moest grijpen! Dus ik direct de volgende dag gebeld en in m'n beste middelbare school-duits uitgelegd dat ik interesse had in de grijze coupé die hij te koop had staan. Aangezien ik in al mijn euforie nog niet echt tijd had genomen om zinnige vragen op te stellen, kwam het me goed uit dat de beste man me vroeg om een kwartiertje later even terug te bellen omdat hij nog een paar klanten in de zaak had. Dat bood mij mooi de gelegenheid om o.a. aan de hand van Harrie's "lijst met zwakke punten van de W123's" een paar vragen op te stellen over de algehele staat van de auto. Ik belde hem dus even later terug om hem vervolgens met m'n lijst met vragen te bestoken. Nadat hij alle vragen zo'n beetje beantwoord had, zei ik dat ik eens even rustig ging nadenken of het wel wat voor mij zou zijn. Je moet immers nooit te 'eager' zijn, want dan valt er natuurlijk niet meer te pingelen!;) Na een klein uurtje wachten en beraden dacht ik bij mezelf; ik moet daar naartoe en rap ook! Ik moet die wagen gewoon gaan bekijken, want dit moet hem gewoon zijn. Dit alles speelde zich op een donderdagmiddag af. Het liefst zou ik de volgende dag vroeg die kant op willen gaan, maar dan moet je wel een auto hebben.... Die kon ik voor de volgende dag niet regelen, maar op zaterdag zou ik de auto van m'n ouders mee kunnen krijgen. Ik dus weer opgebeld en gevraagd of ik zaterdag langs kon komen. Dat was geen probleem; "von elf bis sieben sind wir geöffnet". Dus ik direct vragen of hij hem kan reserveren voor me tot die zaterdag. Dat deed hij niet, want het was niet zeker of ik hem zou nemen en als er iemand langs zou komen die hem wilde kopen, dan zou hij dat natuurlijk doen; hij moest immers ook z'n Geschäft draaiende houden. Dat begreep ik dan ook wel, maar had hem dan wel zover gekregen dat hij mij eerst zou bellen alvorens hij tot een eventuele verkoop over zou gaan.
Die zaterdag nam ik de eerste trein uit Amsterdam naar m'n ouders genomen en na een bakje koffie ging ik op weg. Na nog geen 10 km te hebben gereden zakte het zijraam van de auto plots een centimeter of 30 naar beneden. Ik dacht bij mezelf $#%^^@^&%k*tauto.
Wat nu? Het was duidelijk dat het glas uit de geleiders was gezakt op de een of andere manier, want er zat totaal geen weerstand meer op. Om nu een km of 450 heen (en natuurlijk terug) met het raam open te rijden was natuurlijk geen optie. Qua temperatuur kon het, maar je komt natuurlijk stokdoof uit die auto als je een tijdje 160/170 rijdt, laat staan het verbruik, je kapsel en al die vliegen op je onderarm.... 
Laten maken bij de garage was ook geen optie, want dat zou veel te lang duren áls het al die dag gerepareerd zou kunnen worden. Dus ik al vloekend terug naar huis waar ik dan maar het 2e bakkie nam en me ging beraden op wat ik ging zeggen tegen die garagehouder. Na hem de situatie uitgelegd te hebben, vroeg ik hem nog maar een keer of hij die auto niet kon reserveren voor me, want ik heb echt serieuze interesse en in feite is hij hem al kwijt aan mij etc etc. Maar ja, weer zei hij dat hij me zou bellen zodra er zich een serieuze koper zou melden. Ik heb met knikkende knieën die zaterdag met de telefoon continu in de hand doorgebracht. Je zal het toch meemaken dat iemand anders ermee.... Daarbij komt dat zaterdag natuurlijk de uitgelezen dag is om op autojacht te gaan voor mensen. Gelukkig belde hij niet en rond half acht kon ik dan ook een koud biertje in de zon opentrekken!
Na een huurautootje geregeld te hebben voor die maandag ben ik dus op 19 juni jl. op weg gegaan naar Teltow (klein plaatsje 40 km onder Berlijn). Na lekker doorgeplankt te hebben, kwam ik na een kleine 4½ uur sturen, aan bij het bedrijf Classics and Friends.
Eindelijk zag ik de overigens uiterst vriendelijke man, met wie ik al ettelijke keren aan de lijn heb gehangen. Dat was een gezellige en gastvrije ontvangst! Na een beetje gebabbeld te hebben, namen we eens een kijkje bij de auto. De coupé zag er goed uit! Ik wist niet precies wat ik kon verwachten, want het was eigenlijk de eerste die ik daadwerkelijk ging bekijken. Na wat uitleg en enkele rondjes om de Benz te hebben gelopen gingen we weer even terug naar binnen. De mussen vielen immers dood van het dak en ik had het gevoel dat ik mijn lichaam dat ook bijna van plan was. We zouden nog wat drinken en hij zou ondertussen alle papieren van de auto halen. Dat zag er perfect uit! Volledig "scheckheft gepflegt"! Dat klopte volledig. Het onderhoudsboekje staat vol met stempels van een officiële MB werkstatt uit Berlijn. Altijd netjes op tijd z'n beurtjes gehad. 136.300 Km staat er nu op de teller en rond de 134.000 km heeft hij z'n laatste beurtje gehad. Dat zat in ieder geval goed. Nu er weer enige klanten op de stoep stonden, was het voor mij de uitgelezen mogelijkheid om de wagen even rustig 1 op 1 te leren kennen en te checken (weer aan de hand van de lijst). Nadat ik diverse roestplekken was tegengekomen en nog enkele dingetje had genoteerd die me minder bevielen, gingen we een blokje om. Een stukje dorpsweg, een stukje autoweg en nog even de autobahn op. Wat een feest was dat! Nog nooit in een Benz gereden en nu zelf achter het stuur van een 2,8 sechszylinder. Heerlijk reed 'ie. Nu gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat ik daardoor dus ook geen vergelijkingsmateriaal had en dus onmogelijk objectief kon zeggen of hij goed of slecht reed. 1 ding was zeker; ik was verkocht (en die Benz ook:kiss:). Dus na wat onderhandelen kwamen we op de juiste prijs uit.
Hij zou nog enkele kleine dingen repareren waaronder de CV op de bestuurdersdeur en de vlotter van de benzinetank waar zich na 10 jaar stilstand de nodige afzetting op had gevormd waardoor de meter uiterst links bleef liggen.
Na anderhalve week ben ik hem met een gehuurde oprijwagen gaan ophalen. Zelf heb ik geen E-rijbewijs en wilde eigenlijk ook niemand vragen om 1000 km met een aanhanger met mij mee te rijden. Ik wist dat de auto eigenlijk 350 km te zwaar was voor de oprijwagen, maar die gok moest ik maar nemen. Er zijn nu eenmaal geen modellen die 1490 kg achterop mogen hebben en daarbij komt dat het een splinternwe Sprinter was die er erg degelijk uitzag en wellicht daardoor niet zo snel van de weg geplukt zou worden. Maar ik zou ‘m toch wel even knijpen bij de grensovergang, want de Engelsen zaten nog in het toernooi en de controles waren scherp, zo had ik op de heenweg al gezien. Na samen met de medewerkers van de werkplaats de wagen te hebben geladen en goed vastgezet te hebben ging ik op weg. De heenweg ging ontzettend snel, maar de terugweg was op z'n zachtst gezegd een lange z(r)it. Er was een vrachtwagen gekanteld op de A2 en als gevolg daarvan heb ik in 3 uur tijd ongeveer 200m gereden en ik was nog 150 km voor Hannover dus had nog een aardig eindje te gaan.
Om het verhaal niet onnodig lang te maken, zal ik de gebroken spanband maar laten voor wat het is en verder gaan met het verhaal. Na een lange nacht doorgereden te hebben en uit oogpunt van veiligheid voor mezelf en de beide Benzen
twee keer een klein uurtje m'n ogen te hebben gesloten, kwam ik eindelijk aan op de plek van bestemming: Klasseklassiek te Westbroek. 's Ochtends heb ik daar rond zes uur de auto afgeladen en ben na de sleutels in al m'n moeheid in de verkeerde postbus te hebben gedaan, terug naar Amsterdam gereden om de auto in te leveren. Een extra dag huur betalen was natuurlijk geen optie. Moe als een hond maar zo blij als een kind, ben ik thuis even een paar uurtjes slaap gaan pakken. Nu is 'ie in de goede handen van Harrie en daar wordt hij binnenkort klaar gemaakt o.a. voor de RDW/APK keuring en kan ik me bezig houden met de hele papierwinkel.Ik heb nog een klein probleem met de wielsloten, maar dat post ik in het algemene forum. Dat heeft te maken met de ontbrekende adapter. Er staan nog een paar wensen op m'n lijstje waaronder een Becker Mexico met RDS (niet origineel maar wel prettig), een set Barock-velgen met winterbanden en last but not least een LPG-installatie. Maar goed, eerst maar eens even op (financiële) krachten komen en dan in het najaar maar eens actief op zoek naar deze zaken.
Als hij klaar is gemaakt en gekeurd, gewassen en in de was is gezet zal ik een paar pics posten.
Nog wat info over de auto:
MB 280CE uit 1980
136.300 KM
Volledige onderhoudshistorie
Uit 1e hand (Gertrudt is geboren in 1913 maar dat terzijde)
De wagen heeft o.a. als extra's:
Anthrazit metallic lak (kleur 172 geloof ik)
Automaat
Rechter buitenspiegel
Getint glas
Centrale deurvergrendeling
Originele Becker Mexico Cassette Stereo
Airco
Elektrische ramen 2x
Elektrisch schuifdak
Barock-velgen
Achterruit verwarmd
Cruise control (niet origineel later ingebouwd VDO)
Velours bekleding
Armsteun bestuurdersstoel
(en waarschijnlijk nog enkele kleine dingen)
Ik heb, net als iedereen hier, zin om vele plezierige km's te maken in m'n W123 en met elkaar een mooie club in stand te houden!
Met W123 groet,
Vincent
Bericht gewijzigd door: Vince280CE, op: 2006/07/09 23:04
Jan.
SitemapIndex