Mmm, zelf rijd ik in een Sedan, 'omdat m'n vader er jarenlang in reed' . Je kent dat wel, jeugdherinneringen, de autovakanties, de specifieke geluiden zoals van de 'zingende' veren van de kofferbak, het geluid van de deuren als je ze sluit of die heerlijke Dieselsound, vooral goed hoorbaar in een smalle straat met de ramen open en geen motorkapbekleding
Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik de T mooier vind als model, mooier zelfs dan een zwarte Audi 100 Avant. Een W124 T is ook een hele mooie optie, misschien als m'n volgende auto
Maar dan die C... mixed feelings. Het is dat het een MB is... De combinatie van model, buitenmaten en de hoeveelheid chroom... Blijft toch een soort kermisauto in mijn ogen.
Onwillekeurig kijk je altijd of er wel zo'n plastic hondje met zo'n schommelend koppie op de hoedenplank staat en Frans Bauer uit de stereo klinkt. Ik voel altijd een beetje medelijden als ik zo'n auto zie staan, alsof ik 'm hoor zeggen:'ik kan er ook niets aan doen dat ik een beetje mislukt ben...'
Ik denk dat het iets met leeftijd te maken heeft, of beter gezegd: geestelijke leeftijd. Je koopt een T omdat je die mooi en/of praktisch vindt, bijvoorbeeld vanwege de kinderen. Een Sedan als je er niet zoveel hebt of als ze wat groter worden. En zijn ze de deur uit en ben je zelf intussen pensioengerechtigd of omdat je nu eenmaal graag wil worden gezien in zo'n (in mijn ogen) belachelijke auto, dan koop je een C
Vergelijkbaar met mensen die als ze willen motorrijden dromen van een 'echte Harley'. Daar ga je met goed fatsoen toch pas op rijden als je geen wilde haar meer op je hoofd hebt, het buiten droog is, 20 gr. Celcius en niet teveel verkeer.. Anders koop je wel een Buell. (het o zo lekkere zustermerk met een Harley blok )
Al moet ik zeggen dat toen ik een aantal C-eigenaren bij de TD ontmoette ze in het echt reuze meevielen
<br><br>Bericht gewijzigd door: Motormongool, op: 2006/10/18 20:49