Een lid wees me er - terecht - op dat ik me eerst wel eens even mocht voorstellen. Wel zo netjes en aardig inderdaad
Mijn naam is Martijn, ben 45 jaar en woon in Deventer. Mijn voorliefde voor een W123 begon al vroeg, toen ik een jaar of 15 was. Mijn oom had toen een oriëntrode 240 diesel die hij voor zijn werk (veehandelaar) behoorlijk intensief gebruikte.
Op zaterdagen deed ik allerlei klusjes op de boerderij maar de auto schoonmaken was mijn grootste passie! Eerst zette mijn tante hem op een plek waar ik water en stroom binnen handbereik had. Het typische geluid van die tokkelende koude dieselmotor vond ik toen al fantastisch! Het heeft niet lang geduurd voordat ik zelf de auto mocht verplaatsen...en er zelfs mee de dijk op mocht om verderop schapen te gaan bijvoeren. Wauw ja. Wat een machtig gevoel was dat! Dat gevoel ben ik nooit meer kwijtgeraakt. Toch heeft het even geduurd voordat ik werkelijk zelf een W123 diesel had (2006-2012).
In de periode ervoor heb ik even nog een W115 (benzine 220, 1977 meen ik) gehad, dat was ook fantastisch maar toch...
Onze (903) blauwe W123 diesel (240, 1978) kwam er pas in 2006. Ik heb hem veel voor woon/werk gebruikt, elke vakantie mee naar het zuiden van Europa (met Constructam caravan erachter). We hebben er zelfs nog een revisie tegenaan gegooid. Totdat ie zo lek werd als een zeef; geen zichtbare plekken maar onderhuids dus behoorlijk rot. Uiteindelijk het een tegen het ander afgewogen en besloten hem weg te doen aan een man die hem voor zijn dochter zou opknappen. En daarna spijt gehad. Enorme spijt! “Waarom hebben we hem niet zelf gered”?
Het bleef jaren kriebelen. Telkens als we een W123 zagen rijden kregen we fijne herinneringen. Ik ben aan het zoeken gegaan. Steeds intensiever en we wilden er één die goed was, niet ‘lek’, en we beloofden elkaar hier thuis: we gaan em niet bij het minst al van de hand doen. We gaan ‘em m op de weg houden!
Uiteindelijk was ie er dan begin 2017: een agavegroene 230E automaat uit ‘81. Oorspronkelijk Duits, in 2006 ingevoerd.
Bij eerste aanblik waren we verliefd. In de veronderstelling dat de kleur olijfgroen was doopten we ‘haar’ Olijfje
Op de een of andere manier doet de auto als een dame aan. Achteraf had Agaat een betere naam geweest hahaha
We hebben er al veel kilometers mee gemaakt, inclusief de caravan naar Zuid Frankrijk. En inmiddels zijn we door een versleten gebleken nokkenas wel wat armer geworden. Een totale koprevisie kon niet uitblijven. Maar zoals gezegd: dat hadden we ervoor over! Ik wil ‘em aanstaand weekend denk ik maar weer eens van stal halen. Filtertjes vervangen, het stuurhuis moet binnenkort echt vervangen worden en ik zou er nog wel een originele tempomat in willen bouwen. Maar vooral: genieten!
Ja hij rijdt echt heerlijk hoor. Zeker na die koprevisie lijkt het ook wel of ie fijner schakelt zelfs 
SitemapIndex