Dag 01
We gingen eerst nog even bij de zus en zwager van Netty aan, om het één en ander aan de peesee te doen. Nanda en Hil kunnen er zelf niet zo goed mee overweg, dus duik ik meestal even in hun problemen.
Na wat te hebben gegeten namen we afscheid en gingen op pad naar de boot in de haven van IJmuiden. Het was niet ver, dus waren we er veel te vroeg. Bovendien waren we niet de enigen, dus toen het inschepen begon, waren wij niet meteen aan de beurt om in de buik van de zeereus te rijden.
Toen het zover was gingen we ons steeds meer verbazen over de enorme afmetingen van de Queen of Scandinavia.
De Benz geparkeerd en stevig de parkeerrem aangetrapt, om er voor te zorgen dat de slee niet aan de haal zou kunnen gaan bij slecht weer. Dat was eigenlijk ook wel te verwachten, want er stond een harde wind. Eenmaal op volle zee viel de schommeling in eerste instantie wel mee, maar na een paar uur werd de schommeling steeds heviger, en was het niet eens mogelijk om normaal te lopen. Ook douchen was daardoor niet mogelijk, dus zijn we maar na een kattenwasje onder het dekbedje gekropen. Later op de nacht werd de schommeling steeds minder, en dat was ook wel te verklaren, want de kapitein had besloten om de langere weg te kiezen die voor een groot gedeelte langs de kust loopt. Zodoende waren we ook later in de haven van Newcastle, en begonnen ook later aan de ruim 300 kilometer lange tocht in de richting van Ayr.
Dag 02
Al tamelijk vroeg in de ochtend aan boord werd ik wakker en bemerkte dat de schommeling van het schip nog steeds minder was als een paar uur daarvoor. Ik probeerde of het mogelijk was om redelijk rechtop te staan en dat lukte, zodat ik besloot om te gaan douchen. Aankleden na de douche, een warme trui aan en op stap met de camera naar dek negen waar ik naar buiten kon gaan. Netty was nog slaperig en ging nog een dutje doen.
Inmiddels was het zeven uur Nederlandse tijd en ontzettend koud op het hoogste voor passagiers bereikbare deck van het schip. Overigens wel de moeite waard, want het was prachtig helder weer en de zon was al behoorlijk aan het klimmen. Aan de westzijde van het schip ontdekte ik de Schotse kustlijn, en nu begreep ik dat de kapitein had besloten om de kustroute te kiezen, die wel langer is als de meer gebruikelijke route, maar ook minder onrustig, waardoor de schommelingen van het schip minder waren. De sterke wind was er nog steeds, wat ook heel goed te merken was aan de westzijde, waar de wind vandaan kwam en de zon nog niet te zien was. Wel heel mooi om foto's te maken van de nog in nevel gehulde kustlijn.
Door de andere scheepsroute was de aankomsttijd later als voorspeld, dus we gingen om ongeveer half elf van boord en werden meteen voor de leeuwen gegooid, want we moesten dwars door Newcastle. Links rijden viel niet tegen, maar tevens goed op de onbekende weg en route letten kwam er extra bij, en dat maakte het niet gemakkelijk, maar de Benz voerde ons prima door de drukte naar de motorroad, op weg naar de westkust. De routebeschrijving was niet overduidelijk, zodat we wel een paar maal verkeerd reden, maar uiteindelijk waren we toch bij onze bungalow die we voor zeven nachten hadden gehuurd . Een mooi en heel rustig gelegen parkje met vakantieverblijven, en veel mogelijkheden voor ontspanning, zoals een negen holes golfcourt, binnenzwembad, biblotheek sportruimte en een prima restaurant. Een keurige eigen parkeerplaats bij de bungalow, dus we hielden de Benz binnen handbereik. Bijtijds naar bed, want de reis tesamen met allerlei nieuwe indrukken was nogal vermoeiend, dus dat was de beste oplossing aan het einde van de tweede dag.
Dag 03
Vandaag donderdag, minder mooi als gisteren. Toch is de temperatuur niet slecht, en de vogels laten zich ook wel horen. We houden een rustige dag, d.w.z. we lopen een beetje over het bungalowparkje, vragen wat informatie bij de receptie en wandelen naar het dorp hier vlakbij, zo'n kwartiertje lopen. De kleine maar komplete supermarkt vinden we meteen, en na daar even te hebben rondgekeken trekken we de Mainstreet in, waar we een oud kerkje ontdekken, waarschijnlijk uit het einde van 1700, gezien de vele grafzerken die bijna allemaal stammen uit het begin van 1800.
Leuk te vermelden dat we ook de grafzerk zagen van John Brown, een bekende mijnwerker, die blijkbaar hier in Dailly heeft gewoond, of misschien wel is geboren? Deze 66 jarige John Brown was de enige overlevende van een ramp in een kolenmijn . In 1967 is er een TV film van deze geschiedenis gemaakt, die werd bekroond als de beste TV film van dat jaar.
We sloten de dag af met een Schotse maaltijd in het restaurant van het bungalowpark van waaruit we een prachtig uitzicht hadden op de golfcourt, gelegen tegen het restaurant.
Dag 04
Het weer zag er niet zo mooi uit vandaag, eigenlijk net zoals gisteren, met dit verschil dat het om ongeveer tien uur opklaarde en de zon doorbrak. Ook nu weer een dag met een aangename temperatuur.
We besloten dan ook om noordelijk langs de kust te rijden, om te zien of we wat dichter bij de zee konden komen. Dat lukte uitstekend, want met het rijden door Ayr, en wat de westzijde van de stad aanhoudend stonden we plotseling op de boulevard. Wat foto's gemaakt en weer verder gereden om te proberen een tankstation te vinden waar LPG werd verkocht, maar dat is in deze omgeving niet eenvoudig. We vonden er dan ook geen gas en ik besloot om dan maar over te gaan op benzine, die hier overigens niet zo duur is als in Nederland. Het valt wel steeds op dat dieselbrandstof hier meer kost als benzine. Toen we voldoende hadden rondgekeken in Ayr en ook nog even verder noordelijk door Prestwick waren gereden, gingen we weer in zuidelijke richting naar Straiton, een dorpje onderaan een bergketen. Daar was het klimmen, wat geen probleem is met de Benz, nog steeds op LPG rijdend. Een smalle weg met heel veel bochten, en steeds hoger klimmend naar de Merrick, zoals de bergketen heet. Bij de sneeuwgrens weer wat foto’s gemaakt. Net nog op tijd, want de lucht werd steeds donkerder en het ging wat regenen. Zo gingen we dus rijdend in de regen de bergketen weer af met een rustige snelheid van 25 – 30 mijl. Nu gingen we via de zuidzijde het dorp binnen waarbij het bungalowparkje is gelegen, en bemerkten dat het eigenlijk al te laat was geworden vanwege de prachtige bergrit om nog eten te gaan klaarmaken, dus maar weer het restaurant in.
Dag 05
Dit is de 5de dag, dus vanavond zit de helft van ons Schotse avontuur er op. Eerst gingen we weer naar het kleine kerkje in het dorp, om verder uit te zoeken of er nog meer informatie was te vinden, maar meer informatie vonden we niet. Eigenlijk hadden we het belangrijkste van John Brown gisteren al op papier gezet. Wel maakten we nog een foto van de openbare telefoon die daar is geplaatst, en volgens ons stamt uit de vorige eeuw.
We moesten nog wat boodschappen doen, denkend aan morgen, zondag. Verder zouden we naar het zuiden rijden over de kustweg, waar iets meer rotsen waren als in Ayr. Dat was ook wel het geval, en we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om mooie foto’s te maken. Ook de ‘bult’ die in het water is te zien kunnen we hier beter zien en ontdekken dan dat er waarschijnlijk toch wel mensen wonen. Vreemd is het wel, dat Alisa Craig –zoals de ‘bult’heet- het dichtst bij de kust van Girvan ligt, en dat hij beter is te zien in Lendalfoot, een mijl of acht zuidelijker. We reden verder naar Bellantrae, en besloten daar om te keren en dezelfde weg terug te rijden. Eerst nog wat foto’s maken van het schiereiland wat nog iets zuidelijker is gelegen en genaamd The Shins. Jammer dat Netty niet graag links wilt rijden, waardoor ik steeds de Benz moet besturen, want onder het rijden heb je op deze smalle wegen met veel bochten en hellingen geen gelegenheid om rond te kijken in deze prachtige omgeving. Ook stoppen is niet mogelijk als er zoveel bochten in de weg zijn en je niet kan zien wat er achter- en voor je allemaal aankomt.
Dag 06
Vandaag is het een luie dag. Laat opgestaan, laat gegeten enzovoort…..
De TV is voor het eerst erg leuk met een heel oude serie die ook in Nederland lang heeft gelopen. Overigens was er gisteravond een filmavond op de Schotse TV zender, die ook wel een mooie film draaide, dus zodoende doet de TV hier toch nog wel dienst met de paar kanalen die hier te zien zijn. Maar we kijken overdag niet veel of bijna nooit TV (behalve op deze luie dag). Het weer is wel redelijk, in elk geval niet koud en af en toe wat zonneschijn. Overigens valt het weer ons heel erg mee, want echt slecht is het tot nu toe bijna nog niet geweesd.
Later op de dag wandelen we naar het dorp Dailly, zo'n minuut of tien lopen en gaan daarvandaan een wegje in wat we al eerder hadden gezien, en wat aangegeven staat als doodlopend. Dat is het echter niet helemaal, want met het omzeilen van wat grote plassen die hier waarschijnlijk altijd zijn (water uit de bergen) komen we uiteindelijk bij de golfcourt terecht, maar dan wel aan de andere kant als de zijde die we in het bungalowparkje hebben. Omdat we zien dat er vrij weinig golf enthousiastelingen zijn, nemen we de brutaliteit om het terrein op te gaan en besluiten we om op deze manier terug te gaan naar de bungalow. Geen eenvoudige zaak, want veel stukken zijn erg drassig en vol met hellingen, wat niet gemakkelijk is om naar boven te lopen. Toch zijn we na een wandeling van anderhalf uur weer op ons stekje, en kunnen we uitblazen en de foto's die we onderweg maakten bekijken op de laptop. Terwijl ik bezig ben om de foto's over te zetten, maakt Netty de thee, en daarna vergelijken we de foto's van Netty en mij, om te zien welke camera er beter is.
Dag 07
Vandaag is het maandag, en het weer ziet er vriendelijk uit. Toch gaat het een uurtje daarna stormen en enorm hard regenen. We zetten de kachels wat hoger, zodat het in elk geval binnenshuis lekker blijft, want het ziet er naar uit dat het buiten nogal fris is. Om ongeveer half elf (in Nederland half twaalf) begint het plotseling te hagelen, dus waarschijnlijk blijft het vandaag pet met het weer. Maar we treuren niet, want tot nu toe is het heel erg meegevallen met het weer, en bovendien hebben we het heel erg gezellig samen. Toch gaan we op pad en rijden met de Benz in oostelijke richting om de weg te verkennen voor de terugtocht die over twee dagen al aanbreekt. We willen dus graag afwijken van de route die het reisbureau heeft aangegeven, omdat we dan volgens onze berekeningen tamelijk ver omrijden. Verder is de LPG op heel weinig plaatsen te verkrijgen, en waarschijnlijk iets gemakkelijker op de motorroad, die we over een wat langer traject willen gaan volgen als op de heenreis. Als we de weg voldoende hebben verkend rijden we terug via Ayr en langs de kust naar Dailly.
Dag 08
Het weer ziet er somber uit vandaag. Dit is de op één na laatste dag dat we hier zijn, want morgenochtend vetrekken we weer naar Newcastle. Na de middag knapt het op en gaan we op weg naar Girvan, om wat op de boulevard te kijken. Na nog wat foto’s te hebben gemaakt (het is nu heel erg helder weer geworden) gaan we weer de auto in, want de temperatuur is behoorlijk laag en we zijn blij met onze warme winterjassen. Het dak van de Benz open, de kachel volop aan en terug naar onze gezellige bungalow in Dailly op de koffie af, daarna het één en ander inpakken, zodat we morgen niet zoveel te doen hebben, want we willen bijtijds vertrekken. 's Avonds nog wat studeren op de route die we morgen gaan maken en dan is het bedtijd.
Dag 09
Het is vroeg opstaan vandaag, want we hebben onze tijd hard nodig om op tijd in Newcastle aan te komen. De boot wacht namelijk niet op ons. Het is ruim driehonderd kilometer, en de Benz trekt zich daar weinig van aan, maar door de aard van de wegen -smal en bochtig- rijden we de eerste twee uur gemiddeld niet meer als 55 km/h. Later op de motorway kunnen we sneller, maar meestal rijd ik met de 28-jarige Benz niet harder als 110 km/h. Verder moeten we nog een keer stoppen onderweg omdat Netty op tijd moet eten vanwege haar diabetes, en ook is te verwachten dat het erg druk is in Newcastle, dus geen risico lopen. Onderweg blijkt (wat me ook al eerder is opgevallen hier in het mooie Schotland) dat Netty een uitstekende navigator is, want ze houdt constant de kaart in de gaten en zoekt steeds de volgende plaats op die we door moeten rijden of langs gaan. Ze heeft het steeds over Gretna Green, waar we langs zullen komen, hoewel dat niet de de eerstvolgende plaats is. Misschien heeft ze snelle trouwplannen......?
Nee hoor, we tanken er alleen maar de LPG- en benzinetank vol, en gaan dan weer verder in de richting van de haven. Uiteindelijk komen we -veel te vroeg- in Newcastle aan, en luisteren naar wat CD'tjes.
Als eindelijk de gate open gaat rijden we het schip in, parkeren de Benz, de parkeerrem extra sterk aangetrapt en zoeken naar onze hut, verdieping acht op, die op één na de bovenste verdieping van de King of Kopenhavn. Bagage gedropt, even rondgekeken en geconstateerd dat het schip van de heenreis veel moderner en mooier was als deze, maar we hebben geen keuze.
Dag 10
Om zeven uur in de ochtend worden we gewekt door de stem van de purser, die ons wilt vertellen dat we een rustige vaart hebben gehad, wat we overigens zelf ook al hadden gemerkt. Verder vertelt hij dat we om ongeveer half tien Nederlandse tijd waarschijnlijk zullen aanleggen, maar later bleek dat het een kwartiertje later was. Ik ging douchen en Netty zegt slaperig kijkend dat ze graag nog een uurtje wilt slapen, wat ook gemakkelijk kan. Na de douche en aankleden ga ik gewapend met camera één dek hogerop naar buiten, om te zien of ik nog iets leuks kan doen op fotogebied. Het eerste wat opvalt als ik vanaf het bovenste dek naar beneden kijk dat het enorm heeft geregend, want alles is drijfnat. We hebben niets van regen gemerkt, maar we hebben ook een zogenaamde binnenhut, van waaruit je niet naar buiten kan kijken. Het is nu prachtig weer, en de zon is net bezig om boven de horizon uit te komen, wat prachtig wordt weerspiegeld door de wateroppervlakte. Een mooi shot dus voor de Fuji S5000. Wel behoorlijk koud, geschat zo ongeveer zes graden. In de nevel is de kust al te zien maar nog erg onduidelijk, ook vanwege het tegenlicht. Op dat moment vermoed ik de hoogovens en als we dichter de kust zijn genaderd blijkt dat ook te kloppen. Verder maak ik nog wat foto’s van schepen die in de buurt te zien zijn. Om wat op temperatuur te komen ga ik weer naar de hut terug waar Netty net bezig is om wakker te worden. Ik ga naar het buffet thee en broodjes halen en we nuttigen een eenvoudig ontbijt in de hut. Netty gaat douchen, aankleden en daarna samen naar boven, dek negen. Netty blijft binnen bij het raam, want ze was wat verkouden en heeft keelpijn, dus beter om niet meteen de kou in te gaan. Om ongeveer half elf kunnen we van boord en na nog een paar foto's gemaakt te hebben van het schip gaan we op weg naar Dordrecht. einde van onze tiendaagse vakantie in Schotland.
<br><br>Bericht gewijzigd door: Goofy.S, op: 2006/09/08 08:13
SitemapIndex