Wat een vervelende situatie, schade aan geliefde wagen. Kennelijk is het mijn trouwe topasbraune 200D (upgrade Tausch 240D) niet gegund. Lees en huiver...
Mijn baas besloot na de uiterst succesvolle motorwissel een ander cardan te monteren. Ik maak nl wat teveel toeren op snelheid omdat ik geen vijfbak heb. De motor die ik nu heb kan veel meer aan qua vermogen dan de 3,92 die bij mijn eerste 200D 55Pk motor hoorde. Mijnbaas besloot dat het comfortverhogend zou zijn als ik een langere cardanklok zou krijgen.
Hij had nog een 300TD sloper staan 80 km verderop. Na zijn werk reed ik de laaste km's met mijn orginele cardanklok met bijna een miljoen km's probleemloos naar die smerige sloper 300TD. Hij had redelijk wat moeite om die klok eronder vandaan te halen, zo roestig was alles van mijn afgereden broer. Toen ik vervolgens op een krik de klok met assen aan zag komen, dacht ik nog, och dat ziet er best goed uit, goede hoezen en mooi droog in ieder geval. Ik stond al op bokken en lekker hoog van achter klaar voor de cardanwissel. Binnen een uur hing die 3,46 tussen mijn achterwielen.
Een korte proefrit deed mij al het ergste vrezen. Het cardan is totaal versleten!
Mijn baas besloot zijn verlies te nemen en er gewoon mee naar huis te rijden. Mijn eigen cardan ging gelukkig mee in de kofferbak, samen met al het gereedschap. Met mijn nieuwe taxiveren kon je mij niet eens zien doorhangen. Hij zou vast wel op zoek naar een nieuwe klok, want de overbrenging beviel mij erg goed. Ik maak nu veel minder toeren op snelheid en kan comfortabel een stukje sneller cruisen.
Dat mijn baas een lange dag had wist ik wel, maar dat ben ik ook wel gewend. Het is niet voor niets dat ik al bijna een miljoen km's gereden heb. Toch viel mij vlakbij mijn eigen parkeerplaats thuis op dat de wegafzetting wel erg snel dichtbij kwam. Ik heb hele mooie nieuwe koplampen met breedstalers en die had mijn baas ook aangezet, om in het donker alles goed te kunnen zien. Toch voelde ik het stuur niet naar links gaan en wat toen volgde weet ik niet zo goed meer, het deed verschrikkelijk pijn
Ik reed wel negen keer over betonnen blokken heen waar wegafzettingspalen in gezet waren. Die zware plastic dingen voelde ik heel hard, eerst tegen mijn bumper, toen de rechter koplamp, het spatbord de spiegel en de deuren. Ik merkte dat mijn mooie sierlijsten eraf vlogen en kapot sloegen tegen die palen. Mijn spiegel klapte negen keer dubbel, maar dat deed niet zo'n pijn, omdat ik ontworpen ben met een scharniersysteem erin. Hij boog dus mee en kwam steeds terug. Ik had nog goede winterbanden eronder, maar die konden de klappen niet weerstaan en sprongen allebei. Mijn velgen voelde ik zwaar indeuken terwijl dat gebeurde. Mijn spatbord en deuren deden mij vreselijk zeer. Brandplekken en schaafwonden voelden alsof mijn laatste uur geslagen had. Mijn moderne radiofrontje vloog naar de achterbank en die grote hond die mij steeds zo vies maakt, lag opeens tussen de stoelen en achterbank.
Gelukkig reageerde mijn baas erg goed en stuurde me heel rustig naar links, waarna ik met twee kromme velgen en twee gesprongen banden nog even door moest rijden naar een veilige plek.
Mijn baas verzekerde mij na een vlugge inspectie dat alles goed zou komen en ik echt wel zou blijven leven. Hij zei dat er wel heel wat ergers zou moeten gebeuren voor ik niet meer te redden was. Wat hij toen nog niet zag is dat me rechts voor een beetje raar voelde.
Ik stond door die verschrikkelijke pijnscheuten niet helemaal netjes meer op mij wielen. Ik denk zelf dat mijn bovenste arm krom is, want mijn veer is nog wel goed. Er staan afdrukken in mijn rechter binnenscherm van de draagarm die het geraakt heeft, dus kun je nagaan wat voor klappen het waren. Dat er niet meer stuk is vond mijn baas een raadsel.
Ik ben blij dat ik inmiddels uigedeukt ben en alweer gespoten ben. Sierlijsten liggen ook al voor me klaar. Mijn baas zegt dat de draagarm al besteld is en dat ie beide schokdempers zal vervangen. Ik heb nu mijn zomerwielen er weer onder en dat voelt goed. Ik heb er vertrouwen in dat ik weer helemaal beter wordt, hij heeft zelfs al gezegd een bijpassend 3,69 cardan te hebben gevonden, en weet je, die hoort bij de wagen waar mijn nieuwe motor uit kwam! Als die in net zo'n goede staat is als de motor, ben ik er erg blij mee.
Ik ben nu nog wel wat stijf en heb nog best wat pijn, maar gelukkig voel ik me met de dag beter.
Tot gauw, al vraag ik me af of ik fit genoeg ben om met jullie mee te gaan naar Stuttgart....
Topasbrauner
pfff, wat een pechverhaal zeg...
<br><br>Bericht gewijzigd door: Semrick, op: 2007/04/13 08:55
SitemapIndex